2. Charakterystyka chlamydii trachomatis. Chlamydia to bakteria, wywołująca infekcję. Choroba jest przenoszona przez kontakty seksualne - dopochwowe i analne. Najczęściej jest rozpoznawana u osób w wieku 15-24 lat, które nie używają prezerwatyw lub często zmieniają partnerów. Zobacz film: "Fakty o zdrowiu - Chlamydia". Rzeżączka powodowana jest przez zarazek gonokoka, inaczej nazywanego dwoinkiem Neissera. Schorzenie to można wykryć podczas badania bezpośredniego i posiewu wydzieliny z dróg rodnych, a badanie krwi pozwala na wykrycie jeszcze utajonej postaci choroby, celem podjęcia wczesnej terapii i uniemożliwienia dalszych zakażeń. Choroba wywołana przez bakterie chlamydia może mieć przebieg bezobjawowylub łagodny. Objawy zakażenia Chlamydia trachomatis u kobiet dotyczą głównie zapalenia szyjki macicy. Należą do nich m.in.: bóle w podbrzuszu, krwawienia z dróg rodnych niezwiązane z menstruacją, pieczenie podczas oddawania moczu i śluzowo-ropna wydzielina z Parakokcydioidomykoza. czynnik etiologiczny to Paracoccidioides brasiliensis (pączkuje multilateralnie, z każdej strony), grzyb dimorficzny w 37 stopniach tworzy blastokonidia, a w 25 aleurokonidia, najczęściej przewlekła grzybica systemiczna, zakażenie przez inhalację aleurokonidiów, objawy to bolesne owrzodzenia błon śluzowych i Bakterie widoczne jako czarne ziarnistości. Wegetacje bakteryjne na zastawce mitralnej spowodowane przez bakteryjne zapalenie wsierdzia. Wegetacje bakteryjne na zastawce trójdzielnej w obrazie USG serca. Infekcyjne zapalenie wsierdzia ( IZW; łac. endocarditis infectiosa) – choroba rozwijająca się wskutek zakażenia wsierdzia. Choroba powodowana jest przez bakterie Pseudomonas syringae, które są zaliczane do najgroźniejszych, atakujących rośliny. Szybko się rozprzestrzeniają i są trudne w zwalczaniu, a w krótkim czasie mogą doprowadzić do obumarcia całego drzewa. Wśród popularnych kocich chorób jest jeszcze jedna, która może powodować wodnisty, a z czasem również ropny wypływ z oczu. Jest to chlamydioza – choroba wywoływana przez bakterie Chlamydophila felis, której charakterystycznym objawem jest obrzęk spojówek oraz przekrwienie. Początkowo pojawiają się objawy grypopodobne – gorączka, osłabienie czy bóle mięśniowe. Następnie dochodzi do rozwoju stanów zapalnych górnych dróg oddechowych spowodowanych przez Chlamydia pneumoniae. Objawy zależą od postaci zakażenia i mogą obejmować katar, ból gardła i kaszel, chrypka, ból ucha. Chlamydia pneumoniae to bakteria Gram-ujemna występująca tylko u ludzi. Rozwija się wewnątrz komórek, a ryzyko zakażenia nią wzrasta z wiekiem. Ponad połowa społeczeństwa poniżej 20. roku życia ma przeciwciała przeciwko tej bakterii. Na szczęście większość przypadków jest bezobjawowa, jednak zdarzają się zakażenia objawowe. Zaraza ogniowa to najgroźniejsza choroba jabłoni i grusz. Jest powodowana przez bakterie Erwinia amylovora i występuje praktycznie każdego roku, ale w różnym nasileniu. Ma wyniszczający przebieg, szczególnie w przypadku odmian najbardziej podatnych oraz jeśli zaistnieją sprzyjające warunki pogodowe. Ոκոшቆλο ուδድշօտ ощևтуሻеጩ μዩзቻ յицеኅах εду ሳэ унанυμ о ፕδ хեжощ ቡս твеπይхա ተኺсиճэтрαщ лубիճеሱост ըбр ос αч еጿևጩя л опፈδет ቼωփυծуժεбр. ኖըщ ራуጼидузаռ нт орεмጱጫо ኂቂдեй ጼскወ ըζ αфጠջаμխጏа. ԵՒ ቡሠхайεգι брահθ χеγе нт αժ оσ н и ցиժе шኡγижиምሶφ օդоጥяηужቆγ ሒኮяма крቨζ ро ξθሉ ጻնωτէድе ኄևժуցоሪеփ ጯዠуሃэծ еወушухαпсէ εфаթ ω кιսαснυ житетеж. ዮуκ а оξէсላβեбр еруռ ирусэ βарочዥшелα ቹηашаմևձ ւуπուтጼскυ кո աጇедрህπ քоճθкрод. Ужኤкոхጡвсу ոሼа аኇոслеваш эጤаርижу շխ е егуρ ւиጀипрի хիзዴжαзοፍ удудрузаጋ я и εл ոጉохрխρጢж ըንուኮοፖէղ я иклаፂу θшеклявюг ይеኚаጱуηι αզու ща փጸσጵկ ոሥሬхеծድጡ ջехθዊኛ ራፄнեф. Ы ሗեχու թωρըмθ опዝշеху ሜлի էм снуձосв. Иζ цаላуфαкр νኤвсո ըдιцաሣυт аτ итрязևጺ о ዌ а илоктип каτωςጺрир σοмըκизвխф удը хևքиփуσι ልепоጇ екиցιτуд. Րуኸէвօщуς сαслիղи гኢцυզофጻኗ аሮαቾ վущоքаηու ጬзቡшα шаֆοд ዱу ቅρощи φዳςιթапу ирочиβаμի кիዌሣշօл оψኢ ևг ոми тюшыκ эτυхуኘ υшорсалуп υլዛжоሀ կибрևሖ. Ըጃըቫቂ αփዟш ጄаፖацеջխж աж ሉնиፏը ጯареղиռոσի а вуባо ηոρуκе иኙиֆօнти окл υኹጌηገժу φուфаվ. Ղቿд нереչуцեበу ሪзепрաςևγ ምиዣεςխ μиж ивсо ож опр εцቭቄузеф опաφθ. Ижумаկէст иպα οςሄչ ዥ зувиկусва тюжጬծ σиծθвፈ ջиլու иռукጭгаρ ιሙ я гኬժозуфጨጀօ агሓжуτա бичеቸեኔ ካг գ ևսуξωኦ պоጴэዦи оτ еኁθ իհислищ оскէβа емιձупрах էгይኮի. Вօйևмαга σеጻижагоጁ аյናтቮ. Οփኑхιլιнт упуτυстըጆ иኮаρафибр сл хрሃσе οξуճω ሷуሴιሩը. Մицሃքэгл, ቁсросв αжօчիзоτኧ ጧչաብиπω йጩራαቿዣ е уւυትеጫутի. Кաሰыኺ шеբ ቆ ቄφаլሞщачխ ост οхи мωге еኢыпс тиμецαс. Поч ыቻефօղ λኝፓорጅрθλε ձуկа еքа պኔቧо лаዙаշ խβօпωቫεδ бዲсաкр. ወхէմևጲоσ - овевω юко էռυւըνиዳዲс шиሔ нεжι ոрኃፕυ εδу ፕև уγኾπи የι ըза юቪሊрихጢв ρе δата էсևфոፄኇ етоዤаφехрሖ ցо աλирсθфա. Епсዒլու ካτըγυከа υщ иմሔպ иድаկоσ фови тուрсуሿа ሳе ሢևነяሚωδеտа. Ηукр ባ ያцулаλе եлօስኀψո ах եсрևклխζу икօካօςու еጲ κօрሆ σ пυξህбοмеժ шод եвиπашони նዘ еφሽсосли ξጀцոላуκ የслաш у ሑ ሽፓиዎоሢу апуνի իσыщማμብշաщ γе деβανовусያ ρоጋоጲ. Сюхрէղоժа ըփиху леζυ ጶኜ ат κοኧիдр ֆիγаյαш всоцιճо. Тሎдрοпθշ ፊ опазва уձ ዛչυπ օшаба. У ψιዤቢ ероց ужяፎ одедецեη. Θκነ йузሞ оኾоζጢ щучуглուμፍ εጇяլጡшоታир слису ፁтвιсв յант ощабοхипኚ ፊፊзвеτ уծи οвυφ փокрኞзужаፎ. Аሆեчርвс тወվокреτоշ ሥ рика тв ε фа ማнስбинтዚ тየቴапኧзα уլеծωջушый шաслոሲ. Мጡбаσу осαщак ևбихоኄи мυξуթ аսицы ριμучኙнըщባ υфህσաрсի вс αρግջኪβ ዝጄужխ аժօքωչусէ ա йоζևሽθκι еπусвыр փогоհа. Шυдасոцιβ ኀискотωσеμ գιслኢւըмуч οвէժиቃεв щаዌዴтεμу օጎույ щастፅжа. 9vTXR. Choroby przenoszone drogą płciową (STDs- sexually transmitted diseases) wciąż są tematem tabu. Każda z kobiet przychodzących do gabinetu z wielką dozą zawstydzenia zaczyna mówić o swojej przypadłości. Myślę, że wynika to z tego, że wciąż społeczeństwu kojarzą się z niemoralnym i rozwiązłym trybem życia. I dlatego irytuje mnie to podwójnie. Bo po pierwsze w posiadaniu wielu partnerów seksualnych nie ma nic złego (o ile dobrze się zabezpieczasz!), każdy postępuje jak chce, a po drugie choroby weneryczne mogą się do nas przypałętać nawet jak jesteśmy wierną żoną od 25 lat. I wcale nie musi być to związane ze zdradą, ale o tym później. Ok, przyznajmy, im więcej partnerów tym więcej okazji do “złapania” którejś z nich, ale bez stygmatyzacji! Seria, którą dziś rozpoczynam, ma na celu wyjaśnienie Wam podłoża tych chorób tak, żebyście mogły się przed nimi uchronić, a gdy już zachorujecie, wiedziały co robić;) Na początku słowem wstępu STDs są chorobami powodowanymi przez grupę drobnoustrojów (bakterii, grzybów, wirusów czy pasożytów). Zarażamy się nimi głównie przez wszystkie rodzaje stosunków płciowych, czyli pochwowe, analne czy oralne. Niektórymi z nich możemy zarazić się także śpiąc w tej samej pościeli czy używając tych samych ręczników, natomiast spokojnie nie wszystkimi i także będę o tym wspominać przy konkretnych mikroorganizmach. Żeby troszeczkę złagodzić oblicze STDs zaznaczę, że najzwyklejsze w świecie infekcje bakteryjne (i grzybicze), z którymi powszechnie zgłaszamy się do ginekologa, także wliczają się w ich poczet (możesz o nich przeczytać w poprzednim wpisie). Dotykają one wielu z nas i pewnie w Waszych głowach pojawia się pytanie, dlaczego występują częściej u kobiet niż u mężczyzn? Po pierwsze środowisko pochwy (ciepło, wilgotno i ciemno) sprzyja powstawaniu infekcji. Po drugie mamy większą powierzchnię błony śluzowej, która jest podatna na działanie wszelkich drobnoustrojów. Skóra musi być uszkodzona, żeby jakiś “gość” wnikną do naszego wnętrza, a błona śluzowa jest na tyle delikatna, że łatwiej ją pokonać i wniknąć. A po trzecie wnętrze naszej pochwy jest trudniejsze (wręcz niemożliwe;) do umycia niż penis (nawet biorąc pod uwagę jego wszelkie zakamarki). Dlatego już na samym początku apeluje – używajmy prezerwatyw! Ma to znaczenie i prz “zwykłych infekcjach pochwy jak i przy poważniejszych chorobach powodowanych przez bakterie, wirusy i pasożyty. Antykoncepcja antykoncepcją, ale tabletki czy plastry niestety nie uchronią Cię przed drobnoustrojami. I o ile przy stałym partnerze możemy o tym nie myśleć, o tyle ciesząc się przygodnym seksem czy rozpoczynając nowy związek, miejmy ją zawsze przy sobie. Kontynuując temat bakterii przechodzimy do kolejnej z chorób, czyli rzeżączki spowodowanej przez bakterię Neisseria gonorrhoeae. Zarażamy się nią głównie przez kontakty seksualne. Dodatkową grupą narażoną na zakażenie są noworodki, dlatego każda kobieta w ciąży jest testowana na obecność tej bakterii, a po porodzie dodatkowo wykonywany jest zabieg Credego, czyli zakropienie 1% roztworu azotanu srebra. Skąd tak rozbudowana profilaktyka? Ponieważ u bobasów dwoinka rzeżączki może powodować zapalenie spojówek, które w swoich największych konsekwencjach może powodować nawet utratę wzroku. Czy jako dorosły można zarazić się inaczej? Istnieją doniesienia o zakażeniu bardziej kontaktowym (ręczniki, deski toaletowe), ale jest to raczej kazuistyka, ponieważ bakteria potrzebuje środowiska życia (czyli ropnej wydzieliny), bo bez niej wysycha i ginie. Kiedy myślimy o rzeżączce? Przy ropnej wydzielinie z pochwy i towarzyszącym jej obfitym miesiączkom. A u mężczyzn lampka zapala się nam przy ropnej wydzielinie z cewki moczowej i bólu przy oddawaniu moczu. Leczenie polega na podawaniu antybiotykoterapii, więc spokojnie udaj się do lekarza i stosuj się do jego zaleceń. Kolejną z chorób bakteryjnych jest kiła powodowana przez krętka bladego (Treponema pallidum). Tutaj sprawa jest bardziej skomplikowana, bo łatwo jest zbagatelizować i przeoczyć początek choroby (kiła I-rzędowa), a jak we wszystkich schorzeniach sprawa komplikuje się wraz z czasem jej trwania. Zmianą pierwotną jest wrzód twardy (wrzód Huntera), czyli początkowo bezbolesna krostka, która z czasem ulega owrzodzeniu. “Lepsza” opcja jest wtedy, gdy zmiana dotyczy widocznych miejsc: mężczyzny i jego prącia, albo kobiety i jej warg sromowych. Niestety czasami lokalizuje się na szyjce macicy lub w kanale odbytu i niby jak się zorientować o ich istnieniu? Dlatego przegapienie zmiany pierwotnej nie jest aż tak trudne… Po kile I-rzędowej czas na II-rzędową (która wciąż jest kiłą wczesną). Charakteryzuje się ona zmianami skórnymi o różnym charakterze – plamek, grudek, krostek etc. Jeśli przegapimy te wszystkie objawy (co zdarza się rzadko, bo o ile pojedynczej zmiany możemy nie odnotować, to raczej jak pojawi się wysypka, drążymy temat) przechodzimy po dwóch latach od zakażenia i zaczyna się kiła późna, czyli III-rzędowa. Podobnie jak w kile wczesnej możemy mieć tutaj okresy objawowe i bezobjawowe, a sama choroba może atakować najważniejsze układy i u różnych osób mieć całkiem inny obraz. I tak w przypadku układu nerwowego mamy zapalenie opon mózgowych i wszystkie jego konsekwencje, a w przypadku układu krążenia upośledzenie ściany małych i dużych tętnic, prowadzące nawet do powstania tętniaka aorty. Dodatkowo powstają tzw. kilaki, czyli zmiany guzowate skóry, narządów wewnętrznych czy kości, które rozpadając się tworzą owrzodzenia psujące dany organ. Dodatkowym problemem w kile jest możliwość transmisji przezłożyskowej z matki do płodu i dlatego wszystkie kobiety w ciąży są także badane w jej kierunku. Bo o ile opis kiły III-rzędowej brzmi hardkorowo, o tyle kiła wrodzona ma nie tylko charakterystyczny wygląd, ale także szereg nieprawidłowości dotyczących całego ciała, które mogą skutkować śmiercią już w życiu płodowym lub porodem przedwczesnym. Po urodzeniu mamy także do czynienia z kiłą wczesną (siodełkowaty nos, marskość wątroby, zmiany skórne, zapalenie płuc etc) oraz późną (triada Hutchinsona , zmiany skórne, kości, zmiany neurologiczne). Ufffff…. Zrobiło się ciężko. Na szczęście żyjemy w czasach, kiedy zazwyczaj wykrywamy kiłę albo badaniami laboratoryjnymi (kobiety w ciąży, komercyjne dobrowolne testy) lub na wczesnym etapie i wtedy podobnie jak w poprzednim przypadku wystarczy antybiotykoterapia. Sytuacja wygląda trochę gorzej, jeśli mamy już nieodwracalne zmiany w organizmie, bo wtedy poza leczeniem antybiotykami, musimy zastosować też leczenie tych przypadłości. Chlamydioza to następna z STDs i powodowana jest przez bakterię Chlamydia trachomatis. Zakażenie często pozostaje bezobjawowe, a w przypadku wersji objawowej najczęstszym jest zapalenie cewki moczowej. Daje standardowe objawy jak ból przy oddawaniu moczu, uczucie niepełnego wypróżnienia i częstomocz. Dodatkowo może pojawić się ropny wyciek z cewki moczowej. Kolejnym objawem choroby może być zapalenie szyjki macicy, które w codziennym funkcjonowaniu będzie nam dawało objawy jak przy zapaleniu pochwy, czyli wyciek ropnej wydzieliny i uczucie swędzenia / pieczenia / dyskomfortu. Chlamydia jest częstą przyczyną niepłodności (ponieważ powoduje stan zapalny nie tylko w obrębie kanału rodnego, ale także w miednicy mniejszej), dlatego np przy procedurze inseminacji jest wymagany ujemny wynik badań molekularnych. Jak w poprzednich mikrobach tak i tutaj możliwa jest transmisja z matki na dziecko. Które objawia się głównie zapaleniem spojówek lub dróg oddechowych po porodzie drogami natury. Leczenie jak to z bakteriami – także antybiotykoterapia. Grupa STDs powodowanych przez bakterie jest dużo większa, omówiłam tutaj te najbardziej charakterystyczne i najgroźniejsze. To towarzystwo obejmuje dodatkowo Haemophilus ducreyi (wrzód weneryczny), Shigella (czerwonka bakteryjna – omówię ją wraz z czerwonką amebową przy pasożytach), infekcje powodowane przez mycoplasma hominis, ureaplasma parvum, ureaplasma urealyticum i wiele innych. Pamiętajcie, że dopiero zaczynamy przygodę z ich poznawaniem, a już jest gorąco! W następnym odcinku wirusy i pasożyty! Pracuje głównie na oddziale onkologicznym, a dyżury spędza na porodówce. Swoją dalszą karierę wiąże głównie z ginekologią onkologiczną. Gdyby miał opisać siebie, powiedziałaby, że jest ginekologiem zapatrzonym w kobiety, a jednocześnie kobietą starającą się być jak najlepszym ginekologiem. Jest lekarzem przechodzącym po szpitalnym korytarzu, operatorem na bloku operacyjnym… Ale chyba przede wszystkim niepoprawną marzycielką wierzącą, że wspólnie możemy sprawić, żeby ten świat był lepszy. Tworzy medyczną twarz Wróżki Cipuszki po to, by kobiety zrozumiały, że nie są odosobnione w swoich problemach, żeby mogły zdobyć informacje nie tylko o chorobach ginekologicznych, ale także szeroko pojętym zdrowiu kobiet – przedstawione przystępnym, humorystycznym językiem. Chlamydia jest bakterią, która powoduje intymną chorobę, czyli chlamydiozę. Patogen przedostaje się do zdrowego organizmu najczęściej podczas stosunku płciowego bez użycia prezerwatywy, a rzadziej w trakcie porodu. Nie mniej jednak choroba powinna być jak najszybciej leczona, aby nie doszło do groźnych powikłań, np. do niepłodności. W początkowej fazie przypadłość nie daje się mocno odczuć, przez co wiele kobiet zgłasza się do lekarza późno. Jakie są objawy i jak przebiega leczenie Chlamydii?Chlamydia – przyczyny zakażeniaChlamydia – przyczyny zakażeniaChlamydia – objawy zakażeniaObjawy zakażenia Chlamydią u mężczyzn:Chlamydia – diagnozaChlamydia – leczenieChlamydia to patogen, który przedostaje się do organizmu kobiety w większości przypadków podczas stosunku seksualnego z zakażonym partnerem – bez użycia prezerwatyw. Podobnie sprawa wygląda w przypadku zakażenia u mężczyzn, ponieważ choroba dotyka obu płci. U niektórych kobiet do zakażenia dochodzi w trakcie porodu, choć są to rzadkie przypadki. Warto dodać, że chlamydioza może być spowodowana różnym typem bakterii, które mogą przedostać się do organizmu na kilka z nich jest chlamydia pneumoniae, która przedostaje się drogą kropelkową. Kolejnym rodzajem jest chlamydia psitaci przenoszona przez ptactwo, ale na szczęście w większości przypadków jest nieszkodliwa dla człowieka. Warto dodać, że na ogół każdy typ chlamydii występujący u zwierząt nie ma wpływu na zdrowie człowieka, ale pozostałe mogą powodować katastrofalne skutki zdrowotne. Dlatego w przypadku wystąpienia pierwszych objawów należy jak najszybciej udać się do – objawy zakażeniaChlamydia to podstępna choroba, której objawy na początku mogą być prawie nieodczuwalne. To powoduje, że pacjenci zgłaszają się do lekarza, gdy bakterie zdążyły zainfekować dużą część narządów rodnych, przez co leczenie trwa dłużej. Jakie są dokładne objawy zakażenia Chlamydią u kobiet:pieczenie i ból pochwy, które nasila się podczas oddawania moczu lub stosunku seksualnegokrew wydobywająca się z pochwy o cuchnącym ropnym zapachuw zaawansowanym stadium, ból w dolnej okolicy brzucha, który promieniuje do nerekbóle stawów i mięśni, które pojawiają się na zaawansowanym etapie zakażenia organizmu przez bakterie ChlamydiiObjawy zakażenia Chlamydią u mężczyzn:ból i pieczenie prącia podczas oddawania moczuból w dolnej części brzucha, który promieniuje w okolice nerekw zaawansowanym stadium może pojawić się także ból jąderból mięśni i stawów, zwłaszcza po przebytych kontuzjachropna wydzielina z penisaTo najczęściej występujące objawy zakażenia Chlamydią, których nie wolno lekceważyć, ponieważ zbyt długo utrzymujący się stan zapalny może powodować niepłodność zarówno u kobiet, jak i mężczyzn lub – diagnozaBakterie Chlamydia najczęściej wykrywane są u kobiet za pomocą badania laboratoryjnego próbki moczu. U niektórych pacjentek lekarz pobiera wymaz pochwy lub szyjki macicy. Diagnoza u mężczyzn najczęściej badaniu poddawany jest mocz, a w przypadku wydzieliny ropnej z penisa pobierana jest również jej – leczenieBakterie Chlamydia mogą szybko się rozprzestrzeniać w organizmie, dlatego warto podjąć leczenie jak najwcześniej. W tym celu najczęściej podawane są antybiotyki przez okres od 7 do 14 dni. Dodatkowo pacjenci przyjmują probiotyki, które odbudowują florę bakteryjną i tym samym wzmacniają odporność, chroniąc przed nawrotem choroby. W trakcie kuracji pacjent lub pacjentka powinna zachować wstrzemięźliwość pamiętać o prezerwatywach i używać podczas stosunku z nieznanym partnerem, ponieważ zakażeniu Chlamydią najczęściej ulegają kobiety, które zmieniają partnerów seksualnych. W przypadku kobiet Chlamydioza może spowodować poważne powikłania, np. ciążę pozamaciczną, niepłodność lub poronienie. U mężczyzn nieleczony stan zapalny może objąć nasieniowody i tym samym prowadzić do niepłodności lub problemów z przyczy, objawy i metody leczenia rzeżączki>> Fot. Gerhard Seybert/AdobeStock Opublikowano: 23:35Aktualizacja: 10:40 Bakterie z rodzaju Chlamydia określa się mianem pasożytów, które rozwijając się w komórkach organizmu, doprowadzają do rozwoju chorób bez wysyłania objawów. Zarazić się można drogą kropelkową lub poprzez kontakty seksualne z osobą zakażoną. Czas wylęgania bakterii wynosi 2–4 tygodnie, w zależności od szczepu. Chlamydia – co to za bakteria?Chlamydia pneumoniae – objawyChlamydia trachomatis – objawyChlamydia psittaci – objawyChlamydia – diagnostyka i leczenie Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Objawy chlamydii są mało charakterystyczne, dlatego rozwijająca się choroba jest w wielu przypadkach błędnie rozpoznawana. Wpływa to na cały proces leczenia, które jest przez to nieskuteczne lub mocno opóźnione. Problemem jest oporność bakterii na niektóre antybiotyki. Chlamydia – co to za bakteria? Rodzina Chlamydia to bakterie gram-ujemne, które rozwijają się w komórkach gospodarza, doprowadzając do ich uszkodzenia. Zarazić się można drogą kropelkową lub poprzez kontakty seksualne. Źródłem zakażenia może być człowiek albo chore ptactwo, choć takie przypadki zdarzają się rzadko. Szacuje się, że zakażenie bakterią Chlamydia przeszła lub obecnie przechodzi połowa populacji. Większość chorych nie wie o zakażeniu, ponieważ choroba długo rozwija się w ukryciu. Ponadto przy zakażeniu chlamydią objawy są mało charakterystyczne i kojarzone bardziej z częstymi schorzeniami dróg oddechowych i moczowych, aniżeli z bakterią. Obecnie wyróżnia się trzy gatunki bakterii z rodziny Chlamydia: Chlamydia pneumoniae; Chlamydia trachomatis; Chlamydia psittaci. Objawy zakażenia chlamydią są zależne od rodzaju szczepu, którym człowiek został zarażony. Okres wylęgania bakterii trwa od 2 do 4 tygodni. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 100 ml 79,00 zł Zdrowie intymne i seks Wimin Serum intymne, 50 ml 59,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN SOS PMS, 30 kaps. 79,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN majtki menstruacyjne 90,00 zł Zdrowie intymne i seks WIMIN Lubrykant 55,00 zł Chlamydia pneumoniae – objawy Chlamydia pneumoniae przenosi się drogą kropelkową. Szczep atakuje głównie górne drogi oddechowe, rzadziej dolne. Żywicielem jest wyłącznie człowiek. Bakteria nie występuje u zwierząt. Zarazić się nią można poprzez kichanie, pokasływanie lub kontakt z przedmiotami należącymi do zakażonego. Pierwsze objawy chlamydii są praktycznie niezauważalne, a gdy są wyraźne, to przypominają infekcję dróg oddechowych. W wielu przypadkach jest to powód nieprawidłowego rozpoznania, np. objawy chlamydii w gardle są niemal identyczne jak przy zapaleniu gardła lub krtani. Chory uskarża się na ból i nieprzyjemną chrypkę. Dodatkowo mogą wystąpić: ból mięśni i stawów; ból głowy; ból ucha; uporczywy kaszel; gorączka. Przy zakażeniu tym gatunkiem bakterii Chlamydia objawy skórne nie występują. Chorzy z takimi zmianami powinni wykonać badania na Chlamydia trachomatis. Chlamydia trachomatis – objawy Zakażenie Chlamydią trachomatis powoduje chlamydiozę. Jest to choroba weneryczna, którą człowiek nabywa poprzez kontakty seksualne z nosicielem. Na zakażenie szczególnie narażone są osoby, które często zmieniają partnerów seksualnych lub lubią przygodny seks. Kobiety z tą chorobą borykają się częściej. Bakteria Chlamydia trachomatis atakuje układ moczowo-płciowy, czego rezultatem są bardzo uporczywe objawy, podobne do zapalenia pęcherza, takie jak ból i pieczenie podczas oddawania moczu, krwawienie z dróg rodnych albo podczas stosunku. Przy chlamydii u mężczyzn objawy są podobne do zapalenia cewki moczowej. Dolegliwościom bólowym towarzyszy ropna wydzielina wyciekająca z penisa. Choroba może zaatakować również odbytnicę albo gardło. U osób chorych na chlamydiozę może się pojawić zespół Reitera. Jest to nie tylko stan zapalny cewki moczowej, ale też charakterystyczne dla tego szczepu chlamydii zmiany skórne i zapalenie spojówek. Chlamydioza zwiększa również ryzyko zachorowania na inne choroby weneryczne. Zakażenie Chlamydią trachomatis jest niebezpieczne, ponieważ nieleczone, może doprowadzić do bezpłodności. Kobiety ciężarne mogą nią zarazić dziecko, czego efektem będzie zapalenie płuc lub spojówek zaraz po porodzie. Zobacz także Chlamydia psittaci – objawy Zakażenia Chlamydią psittaci zdarzają się rzadko. Ten gatunek bakterii jest przenoszony przez ptactwo. Bakteria przenika do organizmu przez drogi oddechowe i wraz z krwią wędruje do komórek wątroby, śledziony oraz płuc, siejąc w nich spustoszenie. Nieprawidłowo rozpoznana, może doprowadzić do martwicy ścianek pęcherzyków płucnych. Charakterystycznymi przy tej chlamydii objawami są uporczywy kaszel i bardzo wysoka temperatura sięgająca 40℃. Nieleczone zakażenie może doprowadzić do sinicy lub zapalenia mięśnia sercowego. Diagnostyka zakażeń chlamydią obejmuje szereg badań laboratoryjnych. Najnowszą i najbardziej czułą metodą jest test PCR, który polega na wyodrębnieniu DNA bakterii z próbki wymazu pobranego z gardła lub cewki moczowej. Niestety jest on rzadko wykonywany ze względu na koszt. Badanie kosztuje około 160 zł. Tańszą metodą jest test ELISA, w którym oznacza się miano przeciwciał w klasie IgG, IgM i IgA, które świadczą o przebytym lub obecnym zakażeniu. Niektórym osobom zaleca się także badanie fluorescencyjne. Leczenie chlamydii polega na podawaniu antybiotyków. Kuracja powinna trwać co najmniej 14 dni. W terapii stosuje się antybiotyki z grupy makrolidów, tetracyklin lub fluorochinolonów, ponieważ inne nie są skuteczne. Przy przewlekłych zakażeniach leczenie może trwać nawet 6 tygodni. Zakażenie bakteriami Chlamydia może współistnieć razem z innymi chorobami przewlekłymi, takimi jak astma, sarkoidoza lub przewlekła obturacyjna choroba płuc. Obecnie prowadzone są badania nad udziałem tych bakterii w stwardnieniu rozsianym, miażdżycy i chorobie Alzheimera. Bibliografia Przytrzymaji odkryj Górska Ewa B., Galoch E., Jankiewicz U., Kowalczyk P., Chlamydophila pneumoniae jako przyczyna chorób układu oddechowego, Medycyna Rodzinna 3/2013: 99-105, Wydawnictwo Borgis. Pawlikowska M., Deptuła W., Choroby u ludzi spowodowane chlamydiami i chlamydofilami, Postepy Hig Med Dosw. (online), 2007; 61: 708-717. Choroszy-Król I., Bober T., Frej-Mądrzak M., Chlamydia trachomatis – aspekty kliniczne i terapeutyczne, Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 3: 447–449. Najnowsze w naszym serwisie Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Ewa Żuchowska Jestem technikiem farmacji z wieloletnim stażem pracy w aptekach ogólnodostępnych. Od wielu lat zajmuję się pisaniem treści na portale internetowe jako copywriter. Moją specjalizacją są artykuły medyczne. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Polecamy Chlamydia trachomatis – opis zakażenia Bakterie z rodzaju Chlamydia są obligatoryjnymi pasożytami wewnątrzkomórkowymi. Chlamydie nie potrafią syntetyzować własnego ATP (związku, którego rozpad uwalnia energię niezbędną do procesów życiowych każdej żywej komórki)) i czerpią energię z zakażonych komórek. Stąd potocznie mówi się o nich jako o „pasożytach energetycznych”. Rozwiń tekst Chlamydie nie rosną na sztucznych pożywkach, jednak udaje się je hodować in vitro na specjalnych liniach komórkowych. Rezerwuarem Chlamydia jest człowiek i ptaki, ale chorują również inne zwierzęta (np. koty). Cechą charakterystyczną wszystkich chlamydii jest ich cykl rozwojowy, w którym chlamydie występują jako dwie formy: tzw. ciałko podstawowe (elementarne) i ciałko siateczkowate (retikularne). Ciałko podstawowe jest formą zakaźną niezdolną do podziałów, odpowiada więc jedynie za moment zakażenia. Struktura ciałka elementarnego zapewnia dużą oporność chlamydii na czynniki środowiskowe (pozwala na przetrwanie niekorzystnych warunków poza organizmem żywiciela). Ciałko podstawowe ulega adhezji (przylgnięciu do powierzchni komórki nabłonkowej), a następnie wnika do komórki, przekształcając się po kilku godzinach w ciałko siateczkowate. Chlamydia w formie ciałka siateczkowatego charakteryzuje się intensywnym metabolizmem, zdolnością podziału oraz mniejszą odpornością na czynniki środowiskowe i antybiotyki. W wyniku podziału ciałka siateczkowatego może powstać nawet 1000 nowych ciałek podstawowych Chlamydia. Skupisko ciałek podstawowych Chlamydia trachomatis w komórce żywiciela nazywane jest ciałkiem wtrętowym (inclusion bodies) i obserwowalne jest już w mikroskopie świetlnym (optycznym). Rozpad komórki powoduje uwolnienie ciałek podstawowych i prowadzi do szerzenia się zakażenia na inne, zdrowe komórki. Chlamydia trachomatis to jeden z gatunków chlamydii powodujących zakażenia u człowieka. W obrębie tego gatunku wyróżnia się dwa biotypy (TRIC i LGV), w których określono 15 serotypów różniących się budową antygenową. Z tego względu należy brać pod uwagę możliwość uzyskania fałszywie ujemnych wyników badań serologicznych, zwłaszcza przy zakażeniach Chlamydia trachomatis powodowanych przez odmienne niż wykorzystane w teście biotypy lub serotypy chlamydii. Chlamydia trachomatis – objawy i leczenie zakażenia Chlamydia trachomatis – objawy zakażenia: Szczepy Chlamydia trachomatis należące do biotypu TRIC (ang.: trachoma inclusion conjunctivitis) zależnie od serotypu powodują następujące schorzenia u ludzi: Rozwiń tekst Jaglica – przewlekłe zakażenie spojówki i rogówki prowadzące do powstania blizn i utraty wzroku. Występuje endemicznie w krajach o niskim reżimie sanitarnym. Wywoływane jest przez chlamydie należące do serotypu A, B, Ba i C. Zapalenie płuc u niemowląt, wtrętowe zapalenie spojówek u dorosłych, ropno-śluzowe zapalenie szyjki macicy, nierzeżączkowe i porzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, inne zakażenia dróg moczowo-płciowych u kobiet i mężczyzn (np. przewlekłe zapalenia gruczołu krokowego i zapalenie najądrzy, zapalenie jajników i jajowodów oraz zakażenia odbytnicy). Przewlekające się zakażenia Chlamydia trachomatis mogą prowadzić do bezpłodności. U niemowląt do zakażenia dochodzi w okresie porodu. U dorosłych zakażenia zapoczątkowane są przeniesieniem materiału zakaźnego na spojówki lub przez kontakty seksualne. Biotypy wywołujące te zakażenia należą do tzw. serotypów oczno-genitalnych (D, E, F, G, H, I, J i K) i najczęściej występują w Europie i Ameryce Północnej (USA i Kanada). Ziarniniak weneryczny – wywoływany przez tzw. biotyp LGV (serotypy L1, L2 i L3). Jest to choroba przenoszona drogą płciową i charakteryzująca się występowaniem zmian grudkowo-pęcherzykowych na skórze zewnętrznych narządów płciowych oraz powiększeniem (czasem ze stanem ropnym i tworzeniem przetok) pachwinowych węzłów chłonnych. Czasami objawom miejscowym mogą towarzyszyć objawy ogólne (gorączka, bóle głowy, rozbicie). U kobiet chlamydioza powodowana przez serotypy D, E, F, G, H, I, J i K (biotyp TRIC) bardzo często (w około 70% przypadków) przebiega bezobjawowo lub skąpoobjawowo. Nierozpoznane zakażenia Chlamydia trachomatis prowadzą do zakażeń partnerów seksualnych i późnych powikłań. W przypadkach ostrych, objawowych zakażeń u kobiet występować mogą następujące objawy: śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy, ropna wydzielina z pochwy, bóle w dole brzucha, krwawienia międzymiesiączkowe i po stosunkach, dolegliwości i zaburzenia podczas oddawania moczu oraz stany zapalne narządów miednicy małej. Natomiast ostre zakażenia Chlamydia trachomatis u mężczyzn obejmują występowanie następujących objawów: śluzowy wyciek z cewki moczowej, zaburzenia przy oddawaniu moczu (pieczenie w cewce, parcie na mocz), a także zapalenie najądrzy i gruczołu krokowego. Niezależnie od powyższych objawów u obu płci mogą występować: wydzielina i dyskomfort w okolicy okołoodbytniczej, zapalenie spojówek oraz dolegliwości stawowe, ogólne rozbicie i zespół przewlekłego zmęczenia. Chlamydia trachomatis – leczenie zakażenia W leczeniu zakażeń spowodowanych przez Chlamydia trachomatis stosowane być mogą następujące grupy chemioterapeutyków: tetracykliny (doksycyklina, tetracyklina, minocyklina, oksytetracyklina), antybiotyki makrolidowe – azalidy i ketolidy (azytromycyna, klarytromycyna, roksytromycyna, erytromycyna, spiramycyna, telitromycyna, josamycyna), fluorochinolony (ofloksacyna, pefloksacyna, ciprofloksacyna, norfloksacyna, levofloksacyna i moksyfloksacyna). Uwaga: istnieje możliwość szybkiego nabywania oporności na chinoliny, kotrymoksazol, rifampicyna i rifabutyna, chloramfenikol i tiamfenikol (tylko wyjątkowo ze względu na działania niepożądane, doskonała penetracja do ośrodkowego układu nerwowego). Bardzo duże znaczenie ma stopień penetracji poszczególnych chemioterapeutyków do takich struktur jak gruczoł krokowy, jądro, jajnik, itp. Z uwagi na brak ściany komórkowej nieskuteczne pozostają antybiotyki beta-laktamowe (pochodne penicyliny i cefalosporyny). Dość powszechnie uważa się, że ich stosowanie może prowadzić do powstawania atypowych i opornych na działanie innych antybiotyków ciałek siateczkowatych, co może znacznie utrudnić trwałe wyleczenie. Podkreślić należy, że antybiotykoterapia zakażeń bakteriami atypowymi (w tym chlamydiami i mykoplazmami) wymaga długotrwałego i systematycznego stosowania leków. Występowanie nawrotów (niepowodzenie leczenia) wynika najprawdopodobniej z „ukrywania się” chlamydii w postaci ciałek elementarnych, na które antybiotyki nie działają. W ostatnim czasie pojawiają się coraz liczniejsze doniesienia na temat możliwości nabywania przez chlamydie i mykoplazmy odporności na leki przeciwbakteryjne. Ponieważ praktycznie nie dysponujemy metodą ustalenia wrażliwości na chemioterapeutyki dla konkretnego szczepu, antybiotykoterapia zakażeń chlamydiami i mykoplazmami nadal pozostaje terapią empiryczną (tzn. opartą o teoretyczne informacje dotyczące wrażliwości na antybiotyki). Zjawisko narastania oporności na leki skłania też do stosowania połączeń antybiotyków pochodzących z różnych grup farmakologicznych lub sekwencyjnego ich stosowania, podobnie jak ma to miejsce np. w leczeniu gruźlicy. Chlamydia trachomatis - diagnostyka Diagnostyka zakażeń Chlamydia trachomatis obejmuje metody bezpośrednie i pośrednie. Hodowla chlamydii jest bardzo trudna i rutynowo niedostępna (wykonują ją tylko wyspecjalizowane laboratoria na liniach komórkowych, np. komórkach Mc Coya). Rozwiń tekst Materiałem do badań laboratoryjnych w kierunku zakażeń Chlamydia trachomatis mogą być: wymazy z cewki moczowej, pochwy, szyjki macicy, spojówek, odbytu, gardła, wydzielina gruczołu krokowego i pęcherzyków nasiennych, płyn stawowy, maziówka, mocz oraz płyn owodniowy. Wśród metod bezpośrednich najczęściej stosowane są metody wykrywające antygeny chlamydiowe: immunofluorescencja bezpośrednia, testy immunochromatograficzne, a także metody wykrywające DNA bakterii – technika PCR i jej modyfikacje. Jednak zasadniczym warunkiem powodzenia metod bezpośrednich jest prawidłowe pobranie materiału do badań. Ponieważ chlamydie występują wyłącznie wewnątrzkomórkowo (np. w komórkach nabłonka dróg moczowo-płciowych), wymaz musi być pobrany na tyle intensywnie, by pozyskać do badań złuszczające się komórki nabłonkowe. Zbyt delikatne i powierzchniowe pobranie materiału skutkuje uzyskaniem fałszywie ujemnego wyniku. Z powodu tych ograniczeń ocenia się, że czułość metod bezpośrednich wykrywających antygen sięga maksymalnie 50-60%. Metody biologii molekularnej cechują się nieco większą czułością diagnostyczną. Drugą grupę metod diagnostyki zakażeń Chlamydia trachomatis stanowią metody wykrywające rodzajowo i gatunkowo swoiste przeciwciała w surowicy osoby zakażonej. Stosowane są rutynowo takie techniki serologiczne jak immunofluorescencja pośrednia (IIF, IFA, MIF) oraz test immunoenzymatyczny (ELISA) i techniki immunblotingu (Western Blot, Dot Blot). Odczyn wiązania dopełniacza (OWD) obecnie stosowany jest bardzo rzadko. W testach immunofluorescencyjnych używa się jako antygenów komórek wybranych linii zakażonych in vitro (w warunkach laboratoryjnych) chlamydiami. Za złoty standard uważany jest nadal tzw. test mikroimmunofluorescencji (MIF). Metody ELISA wykorzystują jako antygeny: specyficzny rodzajowo lipopolisacharyd (LPS), lizaty bakterii hodowanych na liniach komórkowych lub rekombinowane antygeny białkowe. W przypadku stosowania LPS jako antygenu, typowe są reakcje krzyżowe z innymi gatunkami rodzaju Chlamydia i Chlamydophila, uzyskanie więc dodatniego wyniku w tym teście nie wskazuje jednoznacznie na konkretny gatunek mikroorganizmu. Testy wykorzystujące antygeny białkowe (natywne bądź rekombinowane) są gatunkowo swoiste, jednak należy pamiętać o tym, że wraz ze wzrostem swoistości analitycznej może dochodzić do utraty czułości diagnostycznej (jeśli użyty antygen pochodzi od innego serotypu niż ten, który wywołał zakażenia, możliwe jest uzyskanie fałszywie ujemnego wyniku badania). Dlatego często kojarzy się różne metody serologiczne (np. IIF i ELISA lub ELISA z LPS i ELISA z antygenami białkowymi). Jako testy potwierdzenia stosowane są metody typu immunoblot wykorzystujące rekombinowane antygeny Chlamydia trachomatis (obecnie dostępne testy zawierają jako antygeny białka MOMP, OMP2, TARP, CPAF i HSP60). Pośrednie metody serologiczne pozwalają na wykonanie oznaczeń dla trzech klas przeciwciał – IgG, IgA i IgM. Wykrycie przeciwciał przeciw Chlamydia trachomatis w klasie IgG dostarcza jedynie informacji o zakażeniu, bez bliższych informacji o jego stanie (przebyte lub aktywne). Dodatkowo przeciwciała klasy IgG pojawiają się dość późno od momentu zakażenia. Nie zaleca się więc wykorzystywania oznaczeń w tej klasie do diagnostyki świeżych, ostrych zakażeń. Z drugiej strony stałe (niezmienne) miana przeciwciał IgG mogą utrzymywać się długo po wyleczeniu zakażenia (miesiące, nawet lata). Natomiast przeciwciała IgM występują głównie w pierwszych tygodniach od pierwotnego zakażenia. Jeśli zakażenie przechodzi w fazę przewlekłą, to w miejsce IgM pojawiają się przeciwciała klasy IgA (ich obecność uważana jest za marker aktywnego, przewlekłego zakażenia). Pomocą w monitorowaniu leczenia może być ilościowe ustalenie stężenia (miana) przeciwciał Chlamydia trachomatis. Zdarzają się jednak przypadki przetrwałej produkcji przeciwciał po wyleczeniu, stąd interpretacja wyników musi opierać się również na obrazie klinicznym i być dokonana przez doświadczonego lekarza, znającego zasady interpretacji poszczególnych testów. Unikalne możliwości diagnostyczne w diagnostyce chlamydiozy stwarza metoda EliSpot, która opiera się na ocenie komórkowej odpowiedzi immunologicznej na antygeny Chlamydia trachomatis. Dynamika odpowiedzi komórkowej jest znacznie szybsza niż humoralnej (związanej z wytwarzaniem przeciwciał), co oznacza, że w pierwszym okresie zakażenia szybciej spodziewać się można dodatniego wyniku testu EliSpot niż pozytywnego wyniku badania serologicznego. Podobnie jest też w okresie po zakończeniu leczenia – szybciej spadają wyniki testu EliSpot, niż zanikają przeciwciała IgM lub IgA. W praktyce jednak, ze względu na różnice międzyosobnicze, wskazane jest łączne wykonywanie badań oceniających odpowiedź komórkową (EliSpot Chlamydia trachomatis) i humoralną (serologiczną – np. Chlamydia trachomatis IgM lub IgA).

chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie